PEŁNOMOCNICTWO

Pełnomocnictwo jest formą oświadczenia woli, które upoważnia do działania w imieniu innej osoby dany podmiot, aby dokonywał określonych czynności. Czynność prawna dokonana przez pełnomocnika w ramach jego umocowania wywołuje skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Jest instytucją prawną, która jest niezwykle często wykorzystywana w praktyce. Jednak ze względu na szeroki zakres zastosowania warto wiedzieć, kiedy pełnomocnictwo wymaga szczególnej, a kiedy zwykłej formy. Można zatem wśród nich wyróżnić m.in. formę pisemną, pisemną z notarialnie poświadczonym podpisem oraz formę aktu notarialnego.

FORMA PISEMNA

Najpowszechniejszą i najprostszą formą pełnomocnictwa jest forma pisemna, w której mocodawca może dokładnie i bez wątpliwości określić zakres umocowania, rodzaj pełnomocnictwa (np. ogólne, szczególne lub do pojedynczej czynności) oraz osobę pełnomocnika. Wymaga ono formy pisemnej pod rygorem nieważności. Niektóre podmioty czasem jednak kwestionują umocowanie pełnomocnika przedstawiającego takie pełnomocnictwo, gdyż nie mają pewności czy pod pełnomocnictwem podpisała się rzeczywiście ta osoba, która widnieje jako osoba reprezentowana.

FORMA PISEMNA Z PODPISEM NOTARIALNIE POŚWIADCZONYM

Forma pisemna z notarialnie poświadczonym podpisem jest już formą szczególną, w której mocodawca w pełni decyduje o treści pełnomocnictwa, ale podpis pod dokumentem pełnomocnictwa składa w obecności notariusza, który powagą swojego urzędu potwierdza dane osobowe osoby, która podpisała się pod pełnomocnictwem. Taka forma pełnomocnictwa znacznie zmniejsza prawdopodobieństwo sfałszowania podpisu mocodawcy. Czasami to prawo narzuca taką formę pełnomocnictwa, np. w art. 180 kodeksu spółek handlowych, który wymaga zachowania formy pisemnej z notarialnie poświadczonymi podpisami dla zbycia udziału w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

FORMA AKTU NOTARIALNEGO

Możliwe jest także udzielenie pełnomocnictwa w formie aktu notarialnego. W tym wypadku notariusz nie tylko poświadcza podpis mocodawcy, ale też redaguje lub uczestniczy w redagowaniu treści pełnomocnictwa, tak aby spełniało ono przewidziane prawem wymagania oraz odpowiednio służyło celowi, dla którego jest udzielane. Oczywiście taką formę pełnomocnictwa można stosować, również wtedy, kiedy nie wymagają tego przepisy prawa. Niekiedy jednak przepisy nakładają obowiązek zachowania formy szczególnej aktu notarialnego, jak to ma miejsce na przykład w przypadku umocowania do zbycia czy nabycia nieruchomości.

ODWOŁANIE PEŁNOMOCNICTWA

Należy zwrócić uwagę, że pełnomocnictwo może zostać w każdej chwili odwołane, co wynika wprost z art. 101 kodeksu cywilnego. Co ważne – nie musi ono zostać odwołane w tej samej formie w jakiej zostało udzielone.

WSKAZÓWKI

Przed dokonaniem czynności notariuszowi powinny zostać przekazane następujące informacje:

– dane mocodawcy, czyli osoby, która chce udzielić pełnomocnictwa, to jest: imiona, nazwiska, imiona rodziców, numer dokumentu tożsamości, PESEL, określenie stanu cywilnego, adres zameldowania, a w przypadku, jeśli mocodawcą ma być osoba prawna (lub inny podmiot) – pełna firma/nazwa z danymi przedstawicieli, numery rejestru, REGON, NIP, adres siedziby,

– dane pełnomocnika lub pełnomocników, to jest: imiona, nazwiska, imiona rodziców, PESEL, adres zamieszkania

– w przypadku chęci ustanowienia kilku pełnomocników informacja, czy każdy z pełnomocników może działać samodzielnie, czy też mogą działać tylko łącznie,

– zakres pełnomocnictwa – do czego pełnomocnik ma zostać upoważniony, w jakich sprawach będzie mógł reprezentować mocodawcę,

– informacja, czy pełnomocnictwo będzie udzielone na czas określony.

Do udzielenia pełnomocnictwa konieczne jest stawiennictwo mocodawcy, obecność pełnomocnika nie jest konieczna.